Nadezhda Kosheverova

Reżyserka filmowa Nadieżda Kosheverova znana jest przede wszystkim z fascynujących filmów baśniowych, które stały się klasyką rosyjskiego kina. Nadieżda Nikołajewna Koszewerowa urodziła się w Sankt Petersburgu 23 września 1902 roku (według kalendarza gregoriańskiego). W 1923 ukończyła Szkołę Aktorską przy Teatrze Piotrogrodzkim Wolna komedia i do 1928 występowała jako aktorka na scenach leningradzkich teatrów, w tym w Leningradzkim Teatrze Satyry N. P. Akimowa. Przyszły reżyser filmowy studiował także w studiu filmowym Fabryki Aktora Ekscentrycznego w latach 1925-1928. Od 1929 roku Nadieżda Kosheverova pracowała w Lenfilm, gdzie rozpoczęła karierę jako asystentka reżysera Maxim Trilogy. Debiutowała jako reżyserka filmem Pewnego razu jesienią (Odnażdy Osen'y) w 1937 roku; dzieło niestety nie zachowało się. Pierwszy sukces odniosła po wydaniu komedii lirycznej Arinka (1940), współreżyserowanej przez nią wspólnie z Jurijem Muzykantem w 1939 roku. Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej młody reżyser zdołał stworzyć pełnometrażowy film o fińskiej wojnie Galya, która została zakazana przez cenzurę. Po raz pierwszy Nadezhda Kosheverova sięgnęła po gatunek baśni, który miał stać się jej głównym kierunkiem twórczym, w 1944 roku. Jej debiutem w tym gatunku był film muzyczny Czerewiczki na podstawie opery Czajkowskiego o tym samym tytule, współreżyserowany z Michaiłem Szapiro. Jej film Kopciuszek (Zolushka), który wszedł na ekrany w 1947 roku, odniósł ogromny sukces dzięki genialnemu scenariuszowi Jewgienija Szwartsa, scenografii Nikołaja Akimowa i doskonale celnej obsadzie, przynosząc baśniowe uznanie widzów i krytyków. Kontynuując swoją pracę jako dramaturg komediowy z Captive Driver (Shofyor ponevole, 1958) i Be Careful, Grandma! (Ostorożno, babuszka!, 1960) Kosheverova starała się pozostać wierna swojemu ulubionemu gatunkowi tradycyjnej bajki magicznej dla dzieci. W 1968 roku Kosheverova wydała jedną ze swoich najlepszych i najsłynniejszych baśni - Bardzo starą historię (Staraya, staraya skazka) z udziałem znakomitego Olega Dala i nieznanej wówczas Mariny Neyolovej. Oleg Dal nadał Kosheverovej przydomek „Kurosavochka”, a później zawsze zgadzał się grać w jej bajkach. Bajka o zakochanym malarzu pokojowym (1987) stała się jej ostatnim dziełem reżyserskim. Nadieżda Koszewerowa zmarła w Moskwie 22 lutego 1989 roku i została pochowana na cmentarzu w pobliżu Osady Komarowo na przedmieściach Leningradu (obecnie Sankt Petersburg).