Andrei Popov

Andrei Alekseevich Popov (1918–1983) - radziecki aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, laureat Nagrody Stalina (1950), Artysta Ludowy ZSRR (1965) Andrei Popov urodził się 12 kwietnia 1918 r. W Kostromie, w rodzinie reżysera teatralnego Aleksieja Dmitriewicza Popowa. W 1939 ukończył studia w Centralnym Teatrze Armii Czerwonej (CTSA). Od 1940 roku aktor centralnego teatru Armii Radzieckiej, którym w tym czasie kierował jego ojciec A. D. Popow. W ciągu następnych 23 lat Andrei Popov pojawił się na scenie w wielu produkcjach teatralnych. Wśród jego prac tym razem rola w przedstawieniach: „Skrzynka pieniędzy” (1945), „Szeroki step” (1949), „Inspektor” (1951), „Mój przyjaciel” (1957), „Ostatni przystanek” (1957), „Perkusista” (1959), „Jakow Bogomołow” ( 1962), Ocean (1961). W 1960 roku Aleksiej Dmitriewicz Popow został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska naczelnego dyrektora teatru i przejścia na emeryturę, co doprowadziło do szeregu nieporozumień z organami zarządzającymi Głównego Wydziału Politycznego, który był podporządkowany teatrowi. Rok później zmarł Aleksiej Dmitriewicz. W latach 1961-63 obowiązki głównego reżysera pełnił A. L. Dunaev, a następnie teatrem kierował Andriej Aleksiejewicz Popow. Andrei Popov kierował CTSA do 1974 roku. W tym czasie nadal występował na scenie („Światło odległej gwiazdy” (1964), „Trudne lata” (1966)), a także wystawiał własne spektakle: „Kamyki na palma” A. Salynskiego, „Brama Brandenburska” M. Swietłowa, „Nieznany żołnierz” A. Rybakowa to w opinii krytyków dzieła dobre, ale bardzo skromne. Wśród jego produkcji były także muzyczne: komedia heroiczna „Rinaldo idzie na bitwę” (sztuka Gorinea i Giovannini, muzyka D. Modugno) oraz baśń „Żołnierz i Ewa” (sztuka E. Borisova, muzyka A. Ostrowskiego, wspólna produkcja z A. Muatomem) - właśnie w gatunku spektaklu muzycznego Andriejowi Popowowi udało się wyrazić siebie jako reżyser teatralny.