Filmy z aktorem Svetlana Proskurina

Svetlana Proskurina

W 1976 ukończyła wydział korespondencyjny wydziału teatralnego LGITMiK (warsztat L. Gitelmana). Pracowała jako asystent reżysera, drugi reżyser w studiu filmowym Lenfilm. W 1981 roku otrzymała dyplom wydziału reżyserskiego WKSR (warsztat Jurija Karasika). Pracowała jako reżyser w studiu filmowym Lenfilm. Mieszka w Moskwie. W kinie Swietłana Proskurina zadebiutowała już w 1982 roku filmem krótkometrażowym „Dzień rodzica”, aw 1987 roku nakręciła swoją pierwszą dużą grę „Plac zabaw”. Przełom w losach reżyserki nastąpił w 1989 roku, kiedy jej druga taśma teatralna „The Casual Waltz” wygrała konkurs główny na MFF w Locarno, wprowadzając do kina rosyjskiego pierwszy kinowy „Złoty Lampart”. Krytycy zauważyli w filmie pewien wpływ nauczyciela Swietłany - reżysera filmowego Ilyi Averbakh (to samo zainteresowanie zepsutymi postaciami kobiecymi) i losami, a jednocześnie podkreślili inny stosunek Proskuriny do dramaturgii, jej „odważną i twardą wolę autora”. W tym obrazie Svetlana Proskurina postanowiła zerwać z formą fabularną, skupiając się na wizualnej i dźwiękowej stronie dzieła. Jeszcze bardziej radykalnym przemyśleniom poddano narracyjne prawa scenopisarstwa, a następna praca Proskuriny Odbicie w lustrze (1992), w której próbowała psychologicznie odtworzyć świat bohatera na ekranie. Film wziął udział w prestiżowym programie „Dwutygodniowi reżyserzy” w Cannes i zakończył pierwszy etap twórczej biografii reżysera. W ciągu następnych 10 lat nie nakręciła ani jednego filmu fabularnego i poświęciła się kinu dokumentalnemu, kręcąc taśmy o innych artystach dla kanału Kultura na kanale „Kultura” - Ernsta Neizvestnego, Michaiła Szemakina, Michaiła Pugovkina, Aleksandra Sokurowa. W 2001 roku Svetlana Proskurina wróciła do wielkiego filmu fabularnego i zaczęła przygotowywać się do kręcenia filmu „Zdalny dostęp” z prywatnymi producentami. Niestety, projekt zatrzymał się na początkowym etapie, ale później, dzięki reżyserowi Aleksandrowi Sokurowowi i producentowi Jurijowi Obuchowowi, w 2004 roku obraz został ukończony.

Przeczytaj więcej