Scott Rudin

Amerykański producent filmowy i teatralny rozpoczął pracę jako asystent producenta teatralnego Kermita Bloomgardena w wieku szesnastu lat. Później pracował dla producentów Roberta Whiteheada i Emanuela Azenberga. Rudin założył własną firmę po tym, jak podjął pracę jako agent castingowy zamiast uczęszczać do college'u. W 1980 Rudin przeniósł się do Los Angeles, podejmując pracę w Edgar J. Scherick Associates, gdzie był producentem wielu filmów, w tym Tańczę tak szybko, jak potrafię (1981), miniserialu NBC Little Gloria. Nareszcie szczęśliwy (1982) oraz nagrodzony Oscarem film dokumentalny On sprawia, że ​​mam ochotę tańczyć (1983). Rudin później założył własną firmę, Scott Rudin Productions. Jego pierwszym filmem pod tym szyldem była Pani Soffel Gillian Armstrong (1984). Ale niedługo potem Rudin dołączył do 20th Century-Fox jako producent wykonawczy. W Fox poznał Jonathana Dolgena, dyrektora wyższego szczebla, z którym wiele lat później miał ponownie pracować w Paramount Pictures. Rudin szybko awansował w Fox i został prezesem produkcji w 1986 roku w wieku 29 lat. Jego kariera na szczycie Fox była jednak krótkotrwała i wkrótce odszedł i zawarł umowę produkcyjną z Paramount. Rudin mieszka w Nowym Jorku ze swoim długoletnim chłopakiem Johnem Barlowem, publicystą teatralnym na Broadwayu i współzałożycielem Barlow/Hartman Public Relations.