Mikhail Volpin

Michaił Davydovich Volpin (28 grudnia 1902, Mohylew - 21 lipca 1988, Moskwa) - radziecki dramaturg, poeta i scenarzysta. Laureat Nagrody Stalina II stopnia (1951). Michaił Wołpin urodził się w rodzinie Dawida Samuiłowicza Wołpina (1864, Mohylew - 1937, Moskwa), prawnika żydowskiego pochodzenia [2] i nauczycielki muzyki Anny Borysownej Wołpiny (z domu Żyslin) (1875, Czerikow - 1963, Moskwa) [ 3]. Lata dzieciństwa spędził w Moskwie, lubił sztukę, pobierał lekcje rysunku u artysty Wasilija Surikowa. Przyjmując idee Rewolucji Październikowej, młodzi mężczyźni uczestniczyli w wojnie domowej po stronie władzy radzieckiej. W latach 1920-1921 jako artysta plastyk i autor tekstów satyrycznych podjął pracę w Oknie Wzrostu pod kierunkiem Włodzimierza Majakowskiego. W latach 1921–1927 studiował w VHUTEMAS, pisał wiersze satyryczne, a także sztuki komiksowe, m.in. we współpracy z Wiktorem Ardowem, Ilją Ilfem, Jewgienijem Pietrowem, Walentinem Katajewem, Michaiłem Głuszkowem, Władimirem Masą i Nikołajem Erdmanem. Jako poeta współpracował w pismach satyrycznych na początku lat 30. - był pracownikiem pisma "Krokodyl". Aresztowany OGPU 27 października 1933 r. Powodem aresztowania była informacja, że ​​pisze antyradzieckie dzieła satyryczne. Ponadto OGPU dysponowało danymi, że Volpin – w obecności osób trzecich – „pół żartem, pół serio” ogłosił swój zamiar „zabicia Stalina”. Został oskarżony o dwa punkty z artykułu 58 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej: 58-8 „popełnianie aktów terrorystycznych” i 58-10 – „antyradziecka agitacja i propaganda”. Jednak artykuł 58-8 został wyłączony z tekstu wyroku. Dekretem Kolegium OGPU z 16 stycznia 1934 r. został skazany na 5 lat łagru. Karą była służba w Ukhtpechlag. Zwolniony w marcu 1937 r. „z liczenia dni roboczych”. Po wyjściu na wolność ponownie spotkał się z Erdmanem, z którym od ponad 30 lat tworzy scenariusze do filmów cieszących się zasłużonym uznaniem publiczności, głównie do filmów baśniowych. Volpin brał udział w kręceniu kilku filmów jako scenarzysta, autor wierszy i tekstów (m.in. komedie muzyczne Wołga, Wołga i Kozacy Kubańscy). Duet Volpin-Erdman (Volpin – wiersze, Erdman – proza) należy do rosyjskiego tekstu operetki Straussa „Nietoperz”, który posłużył za podstawę literacką adaptacji filmowej. Wybuch II wojny światowej zastał Volpinę w Riazaniu. Wraz z Erdmanem dotarł do Stawropola, gdzie obaj dobrowolnie wstąpili do Armii Czerwonej. Od sierpnia 1941 bojownik batalionu saperów brygady inżynieryjnej 7 armii saperskiej. W marcu 1942 roku artyści zostali wysłani do Moskwy i do końca wojny służyli w Zespole Pieśni i Tańca przy centralnym klubie NKWD ZSRR, gdzie pisali sztuki wojskowo-patriotyczne oraz scenariusze spektakli teatralnych, z którymi wystąpił zespół. W latach powojennych Volpin przybył do studia Soyuzmultfilm, gdzie w 1948 roku nakręcono pierwszy film według jego scenariusza, Fedya Zajcew. Michaił Wołpin zginął w wypadku samochodowym. Został pochowany na miejscu 27 Cmentarz Wwedeński.