Vladimir Kenigson

Vladimir Kenigson urodził się 25 października (7 listopada) 1907 r. W rodzinie adwokata Vladimira Petrovicha Kenigsona w Symferopolu. Szwed z pochodzenia. W 1925 ukończył studia przy Krymskim Teatrze Dramatycznym (obecnie Krymski Akademicki Rosyjski Teatr Dramatyczny im. ten teatr. W latach 1928-1942 (z przerwami) - aktor Teatru Dramatu Rosyjskiego w Dniepropietrowsku. M. Gorkiego (obecnie Dnipro Akademicki Teatr Dramatu i Komedii). W latach 1930-1931 - aktor Pierwszego Ruchomego Teatru Ukraińskiej SRR (Sumy, Chersoń, Winnica). W latach 1934–1935 - aktor Samarskiego Teatru Dramatycznego (obecnie Samarski Teatr Dramatyczny im. M. Gorkiego). Od 1941 r. - w ewakuacji Dniepropietrowskiego Teatru Dramatu Rosyjskiego. M. Gorkiego w Barnauł. W 1942 r. ulokowano w tym mieście Teatr Kameralny pod kierownictwem A. Ya. Tairowa z Moskwy. Aktor zwrócił się do A. Ya. Tairowa listem, w którym napisał o chęci wstąpienia do trupy swojego teatru i zaprosił go do oglądania przedstawień z jego udziałem. Według wspomnień aktora Teatru Kameralnego Yu. O. Chmielnickiego Władimir zagrał w spektaklu „przekonująco, profesjonalnie” - i wkrótce został przyjęty do trupy Teatru Kameralnego. Według Yu.O. Chmielnickiego Władimir „był nie tylko dobrym aktorem, ale także bardzo miłą, towarzyską osobą”. Pracował w trupie do 1949 roku, był partnerem scenicznym czołowej aktorki teatralnej A. G. Koonen, grał z nią w przedstawieniach Madame Bovary G. Flauberta (Rodolph) i Guilty Without Guilt A. N. Ostrowskiego (Neznamov) . W 1949 roku na ekranie pojawił się film M. E. Chiaureli „Upadek Berlina”, w którym aktor grał rolę nazistowskiego generała Krebsa. Mówiono, że JV Stalin był zachwycony grą aktora w tym filmie, mówiąc, że właśnie tak należy przedstawiać wrogów. Za ten film, wraz z reżyserem i kilkoma innymi aktorami, otrzymał w 1950 roku Nagrodę Stalina w dziedzinie literatury i sztuki. Od 1949 (z przerwą) - aktor Teatru Małego: za radą A. Ya. Tairowa, wszedł po zamknięciu Teatru Kameralnego w 1949 roku. Od pierwszych kroków na scenie teatru zajmował czołową pozycję w trupie. W latach 1950-1951 - aktor Teatru im. Lenina Komsomołu (obecnie Lenkom). Oprócz ról filmowych dużo pracował w radiu, dubbingu kreskówek i filmów zagranicznych. Był przewodniczącym spółdzielni robotniczej Teatru Małego we wsi Walentinowka pod Moskwą. Zmarł 17 listopada 1986 w Moskwie. Został pochowany na cmentarzu Vagankovskoye, na 58. stacji, obok zięcia A. S. Eybozhenko.