Mikhail Pugovkin

Radziecki i rosyjski aktor filmowy i teatralny. Artysta Ludowy ZSRR (1988). Prawdziwe nazwisko to Pugonkin. Urodził się w biednej rodzinie, dzięki czemu miał możliwość ukończenia zaledwie trzech klas wiejskiej szkoły. Po tym, jak rodzina Pugovkinów przeniosła się do Moskwy w 1936 roku, Michaił dostał pracę w Moskiewskiej Fabryce Hamulców Kaganowicza jako praktykant elektryk. Po pracy uczęszczał do klubu teatralnego w klubie. Kalyaeva. Po jednym z przedstawień klub dramatyczny Pugovkin został zauważony przez reżysera Fiodora Kaverina, który następnie kierował Moskiewskim Teatrem Dramatycznym, i zaprosił go do profesjonalnego teatru. Tak więc od 16 roku życia Michaił Pugovkin przybył do Moskiewskiego Teatru Dramatycznego na Sretence, gdzie pracował od 1939 do 1941 roku jako aktor. W 1940 roku słynny reżyser Grigorij Lwowicz Roshal zauważył 17-letniego Pugovkina i zaprosił go do zagrania w filmie Afera Artamonowa. Był to debiut Pugovkina w filmie: odziedziczył maleńką rolę kupca Stepashi Barsky'ego, który próbuje zmienić głównego bohatera na weselu. W czasie II wojny światowej zgłosił się jako ochotnik na front. Służył w harcerskim 1147 pułku strzelców. W październiku 1942 został ciężko ranny w nogę pod Woroszyłowgradem (obecnie Ługańsk). Uraz okazał się poważny, zaczęła się gangrena, ale nogę udało się uratować. Po szpitalu Pugovkin został powołany do służby wojskowej. Odznaczony Orderem II Wojny Ojczyźnianej. W 1943 roku pracował w Moskiewskim Teatrze Dramatycznym (w 1943 roku połączył się z Teatrem Rewolucji), gdzie zagrał pierwszą główną rolę w swoim życiu - Piotra Ogonyowa w sztuce „Moskwa”. W 1943 roku został przyjęty do Szkoły Studio przy Moskiewskim Teatrze Artystycznym w klasie Iwana Michajłowicza Moskwina, stając się jego ulubionym uczniem. Popularność przyszła do kina po filmach „Żołnierz Ivan Brovkin”, „The Motley Case”, „Ziemia i ludzie”, „Dziewczyna z gitarą”. Aktor uważał pracę za najlepszy okres swojej pracy dla Leonida Gajdaja (sześć filmów z rzędu), Andrieja Tutyszkina („Wesele w Malinowce” i „Shelmenko-Batman”), a także dla wielkiego gawędziarza Aleksandra Rowa (cztery role królów i królów). Zagrał także w kilkunastu magazynach filmowych „Wick” oraz w kilku magazynach dla dzieci „Yeralash”.