Nikolai Kryukov

Czczony Artysta RSFSR (13.05.1991). Życie zawodowe rozpoczął w jednej z fabryk, ale w latach 30. poważnie zainteresował się teatrem i wstąpił do studia w Leningradzkim BDT (dyplom uzyskał w 1935). Od 1936 r. - w teatrze studyjnym pod kierunkiem S. E. Radłowa (od 1939 r. - Teatr im. Rady Leningradzkiej). Grał główne role i odniósł wielki sukces w Leningradzie. W tym samym czasie po raz pierwszy trafił do kina: w 1938 roku zagrał w filmie „Sea Post”, aw 1940 - w niedokończonym filmie „Dowódca polityczny Kolyvanov”. Ale po tym, jak wraz z teatrem był okupowany w Piatigorsku, a następnie wywieziony do Niemiec, on (podobnie jak wszyscy inni aktorzy teatru Radłowskiego) nie został wywieziony do żadnego teatru w Moskwie ani w Leningradzie. W 1956 przyjął zaproszenie S.E. Radłowa i przybył do Rygi. W tym czasie służył w kilku zespołach prowincjonalnych, grał w teatrach Tbilisi, Tweru, Rostowa nad Donem, grał epizodyczne role w filmach „Bastiony burzy okrętów” (1953) i „Niezwykłe lato” (1956) oraz pracował w Leningradzie w teatrze znajdującym się w budynku Pasażu (w tym samym miejscu, w którym w latach 1936–1942 mieścił się Teatr Radłowa), a później nazwany imieniem V.F. Komissarzhevskaya. W 1958 roku, po śmierci Radłowa, wrócił do Leningradu i został przyjęty przez aktora do studia filmowego Lenfilm. Tutaj, w wieku 43 lat, rozpoczęła się druga połowa jego twórczego życia - w kinie, znacznie bardziej znana niż pierwsza. Zaczęło się bardziej niż pomyślnie - od roli Bena Ensleya w filmie "The Last Inch" w opowiadaniu Jamesa Aldridge'a pod tym samym tytułem. Film przyniósł mu sławę i nagrodę Ogólnounijnego Festiwalu Filmowego za najlepszą męską rolę roku. Miał kilka głównych ról, ale dzięki charakterystycznemu wyglądowi, mistrzostwu reinkarnacji i perswazji kreowane przez niego obrazy łatwo i trwale zapadały w pamięć nawet w małych epizodach. Zmarł w Petersburgu 17 kwietnia 1993 roku. Aktor został pochowany na cmentarzu Serafinów, w pobliżu grobów oficerów floty.