Knut Hamsun
Norweski powieściopisarz, który w 1920 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Twórczość Hamsuna obejmuje ponad 70 lat i wykazuje zróżnicowanie pod względem tematu, perspektywy i środowiska. Opublikował ponad 20 powieści, zbiór poezji, kilka opowiadań i dramatów, dziennik podróży i kilka esejów. Młody Hamsun sprzeciwiał się realizmowi i naturalizmowi. Przekonywał, że głównym przedmiotem literatury modernistycznej powinny być zawiłości ludzkiego umysłu, że pisarze powinni opisywać „szept krwi i błaganie szpiku kostnego”. Hamsun jest uważany za „przywódcę neoromantycznej rewolty przełomu XIX i XX wieku” z takimi dziełami jak Głód (1890), Tajemnice (1892), Pan (1894) i Victoria (1898). Jego późniejsze prace— w szczególności jego „powieści z Nordlandu” — były pod wpływem norweskiego nowego realizmu, przedstawiającego życie codzienne na wiejskich obszarach Norwegii i często wykorzystującego lokalny dialekt, ironię i humor. Hamsun jest uważany za „jednego z najbardziej wpływowych i nowatorskich stylistów literackich ostatnich stu lat” (ok. 1890–1990). Był pionierem literatury psychologicznej z technikami strumienia świadomości i monologu wewnętrznego oraz wywarł wpływ na autorów takich jak Thomas Mann, Franz Kafka, Maxim Gorky, Stefan Zweig, Henry Miller, Hermann Hesse i Ernest Hemingway. "
Przeczytaj więcej