Marthe Keller

Marthe Keller (ur. 28 stycznia 1945 w Bazylei, Szwajcaria) to szwajcarska aktorka i reżyserka operowa. Jako dziecko uczyła się baletu, ale przerwała ją po wypadku na nartach w wieku 16 lat. Przerzuciła się na aktorstwo i pracowała w Berlinie w Schiller Theatre i Berliner Ensemble. Najwcześniejsze występy filmowe Kellera miały miejsce w Funeral in Berlin (1966, niewymieniony w czołówce) i niemieckim filmie Wilder Reiter GmbH (1967). Wystąpiła w serii francuskich filmów z lat 70., w tym w jaskini Un (1971), La raison du plus fou (1973) i Toute une vie ( And Now My Love , 1974). Jej najbardziej znane występy w amerykańskich filmach to nominowana do Złotego Globu rola dziewczyny Dustina Hoffmana w Marathon Man oraz rola arabskiej terrorystki femme fatale, która prowadzi atak na Super Bowl w Czarnej niedzieli. punkt kulminacyjny każdego filmu. Keller działał także z Williamem Holdenem w filmie Billy'ego Wildera Fedora z 1978 roku . Wystąpiła u boku Ala Pacino w filmie o wyścigach samochodowych Bobby Deerfield, a następnie oboje byli zaangażowani w związek. Od tego czasu Keller pracował bardziej stabilnie w kinie europejskim w porównaniu z filmami amerykańskimi. Jej późniejsze filmy to Dark Eyes z Marcello Mastroiannim. W 2001 roku Keller pojawił się w broadwayowskiej adaptacji sztuki Abby Mann Wyrok w Norymberdze jako pani Bertholt (rola grana przez Marlene Dietrich w wersji filmowej Stanleya Kramera z 1961 roku). Za tę rolę była nominowana do nagrody Tony dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Oprócz swojej pracy w filmie i teatrze, Keller rozwinęła karierę w muzyce klasycznej jako mówca i reżyser operowy. Wielokrotnie występowała jako mówczyni Joanny d'Arc w oratorium Jeanne d'Arc au Bûcher Arthura Honeggera pod batutą takich dyrygentów jak Seiji Ozawa i Kurt Masur. Nagrała partię dla Deutsche Grammophon z Ozawą (DG 429 412-2). Keller recytował także partię mówioną w Persefonie Igora Strawińskiego. Wykonywała melodramaty muzyki klasycznej na mówcę i fortepian w recitalu. Szwajcarski kompozytor Michael Jarrell napisał melodramat Cassandre na podstawie powieści Christy Wolf dla Kellera, który miał światową premierę w 1994 roku. Pierwszą produkcją Kellera jako reżysera operowego był Dialogues des Carmélites dla Opéra National du Rhin w 1999 roku. Następnie w tym samym roku produkcja ta została wystawiona w części w Londynie. Wyreżyserowała także Łucję z Lammermooru dla Washington National Opera i Los Angeles Opera. Jej debiutem reżyserskim w Metropolitan Opera była produkcja Don Giovanniego z 2004 roku. Keller ma syna Alexandre (ur. 1971) ze związku z Philippe de Broca.