Roger Dumas

Dzieciństwo spędził w Annonay, a wakacje z powodu wojny spędzał z rodziną w sąsiednim miasteczku Boulieu les Annonay. W 1945 roku po raz pierwszy wyjechał do Paryża. Roger Dumas zaczynał w trupie Michela de Ré w 1954 roku. Młody, grał na deskach, jak w Limited Responsibility Roberta Hosseina, i był zauważany głównie w teatrze, ale było to kino, dla którego nakręcił wiele filmów, co wynika z jego rozgłosu. W latach 1960-1961 był żonaty z aktorką Marie-José Nat. Zajmując tak zwane role drugoplanowe, pojawił się w kilku filmach Claude'a Chabrola: w szczególności Le Tigre amour la muscle frais w 1964, Masques w 1987, L'Ivresse du Pouvoir w 2005. Z Philippe de Broca w 1963, zamienia się w L' Homme de Rio u boku Jean-Paula Belmondo. Eklektyczny aktor Roger Dumas dostosowuje się do wszechświatów tak różnych, jak świat reżysera Oliviera Assayasa w Une nouvelle vie i Les Destinées sentymentales, a także komedie dla szerokiej publiczności w reżyserii Jeana Giraulta, takie jak Pouic-Pouic, Claude Zidi w Stowarzyszenie przestępców lub Denys de La Patellière w Caroline Darling, a nawet w Les Couloirs du temps: Les Visiteurs 2 Jean-Marie Poiré. Nakręcił w 2006 roku pod kierunkiem Jean-Daniela Verhaeghe Le Grand Meaulnes i Ensemble, c'est tout Claude'a Berri. Znaleźliśmy go w 2008 roku w obsadzie filmu Pascala Loethiera. Różnica polega na tym, że to nie to samo. Pojawia się także w telewizji, w serialu The Last Five Minutes, w którym wspiera Raymonda Souplexa w śledztwie w sprawie odcinka L'épingle du jeu z 1962 roku - gdzie obozuje, w jedynym odcinku „w kostiumach”, który miał się wydarzyć pod rządami Louisa- Philippe, postać inspektora Lecoqa, wymyślona przez Émile Gaboriau! - w Navarro z Rogerem Haninem czy Julie Lescaut... Mając kilka strun w swoim artystycznym ukłonie, bardzo szybko napisał piosenki dla różnych wykonawców, w szczególności ze świetną współpracą z Jean-Jacquesem Deboutem. Wspólnie wymyślają oryginalne piosenki do programów telewizyjnych Maritie i Gilberta Carpentierów. Roger widział również, jak wiele jego piosenek ożywało na scenie podczas rozkwitu kariery Sylvie Vartan w latach sześćdziesiątych, a następnie Chantal Goya w głównych musicalach tworzonych w Palais des Congrès w Paryżu w latach 1980-1989. Roger Dumas jest jedynym człowiek, który otrzymał Prix Suzanne-Bianchetti z okazji filmu Rue des Prairies.