Tio Pakusadewo

Kanjeng Raden Tumenggung Irwan Susetyo Pakusadewo, lepiej znany pod pseudonimem Tio Pakusadewo (ur. 2 września 1963), to indonezyjski aktor. Zdobył dwie nagrody Citra dla najlepszego aktora pierwszoplanowego na Indonezyjskim Festiwalu Filmowym za Lagu untuk Seruni (1990) i Identitas (2008). Tio urodził się 2 września 1963 roku w Dżakarcie. Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie sztuką, już w szkole podstawowej zaczął tańczyć. W liceum działał w szkolnej trupie teatralnej, a po ukończeniu studiów w 1985 roku Tio zapisał się do Instytutu Sztuki w Dżakarcie. Na boku pracował jako model, aw 1987 roku zadebiutował w filmie fabularnym grając u boku Rano Karno w Bilur-Bilur Penyesalan (Paski żalu), adaptacji powieści Miry W. W 1988 roku Tio zagrał cztery role, w tym jedną w Catatan Si Boy II (Boy's Diary II), co przyniosło mu uznanie w całym kraju. Jego sławę ugruntowała rola w filmie Garina Nugroho Cinta Dalam Sepotong Roti (Miłość w kromce chleba; 1990), który zdobył nagrodę Citra dla najlepszego filmu na Indonezyjskim Festiwalu Filmowym w 1991 roku. Również w 1991 roku Tio otrzymał swoją pierwszą nagrodę Citra za aktorstwo za rolę ekscentrycznego kompozytora w Lagu Untuk Seruni . Na początku lat 90. krajowy przemysł filmowy stanął w obliczu gwałtownego upadku, a Tio zaczął koncentrować się na telenoweli. W 1993 roku założył własny dom produkcyjny Kalbuku, który wyprodukował kilka seriali, w tym Desy (1994), Lakon Tiga Duda (Historia trzech wdowców; 1994), Anak-Anak Menteng (Dzieci Menteng; 1996), Telaga Kesabaran (Jezioro cierpliwości; 1996) i Tirai Sutra (jedwabne zasłony; 1996). Firma, choć początkowo odnosiła duże sukcesy, wkrótce napotkała problemy finansowe i została zamknięta; Tio również zaczął borykać się z uzależnieniem od narkotyków. Jego ostatnią rolą w filmie fabularnym tego tysiąclecia był Kuldesak (Ślepy zaułek), niezależny film wyreżyserowany przez Mirę Lesmana, Rizę Mantovani, Riri Rizę i Nan Triveni. Film został wydany w 1999 roku. Tio powrócił do przemysłu filmowego dopiero w 2004 roku, kiedy wcielił się w „cukrowego tatusia” w filmie Hanny'ego Saputry Virgin . Jego następną rolą filmową, w Berbagi Suami Nii Dinaty (Love for Share; 2006), był poligamista, który boi się swoich czterech żon. Od 2007 roku Tio pojawia się w co najmniej dwóch filmach rocznie. Obejmują one różne gatunki, w tym horror Legenda Sundel Bolong (Legend of Sundel Bolong; 2007), komedię Quickie Express (2007), dramat Sang Penari (The Dancer; 2011) i thriller Pintu Terlarang (The Forbidden Door; 2009) ). W 2010 roku Tio otrzymał tytuł Kanjeng Raden Tumenggung od dworu królewskiego Sułtanatu Yogyakarty; z którego jest potomkiem. W tym samym roku założył również szkołę aktorską w Kemang w Południowej Dżakarcie, ponieważ uważał, że jakość większości nowych indonezyjskich aktorów i aktorek jest słaba. Szkoła uczy metody gry aktorskiej opracowanej przez samego Tio.