Andrei Bitov

Pierwsze wspomnienia Andrieja Bitowa z dzieciństwa związane są z blokadą zimową 1941/42. Potem nastąpiła ewakuacja na Ural, a następnie przeprowadzka do Taszkientu. W szkole zainteresował się alpinizmem, w wieku 16 lat otrzymał odznakę „Góral ZSRR”. Miłość do gór zaprowadziła go w 1957 roku do Instytutu Górnictwa w Leningradzie na wydział badań geologicznych. Zaczął pisać jako student. Instytut wszedł do stowarzyszenia literackiego pod przewodnictwem Gleba Semenova. W 1957 r. na dziedzińcu instytutu spalono w związku z wydarzeniami na Węgrzech zbiór stowarzyszeń literackich, w skład którego wchodziły pierwsze dzieła A. Bitowa. Jednocześnie istniał wyjątek od instytutu i służby wojskowej. W 1958 udało mu się zdemobilizować, wyzdrowieć w instytucie, który ukończył w 1962. W 1991 był jednym z założycieli nieformalnego stowarzyszenia „BaGaZh” (Bitov, Achmadulina, Aleshkovsky, Zhvanetsky). Wykładał w Instytucie Literackim. Gorki.