Ennio Morricone

​Ennio Morricone urodził się w Rzymie 10.11.1928. Jego długa kariera artystyczna obejmuje szeroki wachlarz gatunków kompozytorskich, od muzyki absolutnej, którą zawsze tworzył, po muzykę użytkową, pracując jako orkiestrator i dyrygent w dziedzinie nagrań, a następnie jako kompozytor teatralny, radiowy i kinowy. W 1946 Ennio otrzymał dyplom z gry na trąbce, aw 1947 został zaangażowany jako kompozytor muzyki teatralnej. W 1953 roku dokonał pierwszej aranżacji serii wieczornych audycji radiowych. W 1954 uzyskał dyplom z kompozycji w Konserwatorium pod kierunkiem Goffredo Petrassiego. W 1958 roku otrzymał pracę w RAI (Telewizji Włoskiej) jako asystent muzyczny, ale zrezygnował już pierwszego dnia pracy. Jego kariera jako kompozytora muzyki filmowej rozpoczęła się w 1961 roku filmem „Il Federale” w reżyserii Luciano Salce, ale światową sławę przyniosły mu westerny Sergio Leone: Za garść dolarów (1964), Za kilka dolarów więcej (1965), Dobry , Zły i brzydki (1966), Pewnego razu na Dzikim Zachodzie (1968) i Za garść dynamitu (1971). W 1965 roku Morricone wszedł do grupy improwizatorów „Nuova Consonanza”; w 1984 wraz z innymi kompozytorami założył I.R.T.M. (Instytut Badań nad Teatrem Muzycznym) w Rzymie. Od 1960 roku Morricone napisał muzykę do ponad 400 filmów, współpracując z wieloma włoskimi i międzynarodowymi reżyserami (między innymi Sergio Leone, Gillo Pontecorvo, Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Giuliano Montaldo, Lina Wertmuller, Giuseppe Tornatore, Brian De Palma, Roman Polański, Warren Beatty , Adrian Lyne, Oliver Stone, Margarethe Von Trotta, Henry Verneuil, Pedro Almodovara i Roland Joffè). Do jego najsłynniejszych filmów należą: Bitwa o Algier; Sacco i Vanzettiego; kino Paradiso; Legenda z 1900 roku, Malena; Nietykalni, Pewnego razu w Ameryce; Misja i zawracanie. Jego absolutna produkcja muzyczna obejmuje ponad 100 utworów skomponowanych od 1946 roku do dziś. Oto kilka tytułów: Concerto per Orchestra 1 (1957); Frammenti di Eros (1985); Szmata w Frantumi (1986); Kantata dla L'Europa (1988); UT, per tromba, archi e percussioni (1991); Ombra di Lontana Presenza (1997); Voci dal Silenzio (2002); Sicilo ed altri Frammenti (2006); Vuoto di Anima Piena (2008). Ennio Morricone przez wiele sezonów symfonicznych dyrygował wieloma orkiestrami na całym świecie, w tym Orkiestrą Akademii Santa Cecilia. Dyrygował także Orkiestrą Filharmoniczną i Chórem Teatru La Scala, Orkiestrą Opery Rzymskiej, Orkiestrą Opery Budapeszteńskiej, Orquesta Nacionales de España (ONE), Narodową Orkiestrą Brazylijską, Orkiestrą Bawarskiego Radia Monachium Rundfunk, Londyńską Orkiestrą Orkiestra Symfoniczna, Bułgarska Orkiestra Symfoniczna oraz Orkiestra i Chór Telewizji Hiszpańskiej. Morricone często współpracuje z Roma Sinfonietta Orchestra przy wielu koncertach we Włoszech i za granicą, a także przy nagraniach muzyki filmowej. 2 lutego 2007 roku Maestro Morricone i Roma Sinfonietta Orchestra dali ważny koncert w Sali Zgromadzenia Ogólnego ONZ, aby uczcić objęcie urzędu przez Sekretarza Generalnego ONZ Ban-ki Moona. W swojej długiej karierze Ennio Morricone otrzymał wiele nagród innych niż Złoty Lew i Honorowy Oscar, w tym 8 nagród Nastri D'argento, 5 nagród Baftas, 5 nominacji do Oscara, 7 nagród Davida Di Donatello, 3 Złote Globy, 1 nagrodę Grammy i 1 Europejska Nagroda Filmowa. W 2009 roku Prezydent Republiki Francuskiej Nicolas Sarkozy podpisał dekret mianujący M° Ennio Morricone na stopień Kawalera Orderu Legii Honorowej. W dziedzinie nagrań Morricone otrzymał 27 Złotych Płyt, 7 Platynowych Płyt, 3 Złote Płyty oraz nagrodę „Critica discografica” za muzykę do filmu „Il Prato”. Ścieżka dźwiękowa z filmu Dobry, zły i brzydki znalazła się na liście nominowanych do Grammy Hall of Fame 2009.