Anne Fontaine

Anne Fontaine (ur. w Luksemburgu, 1959) jest filmowcem i scenarzystą, kiedyś aktorem. Mieszka i pracuje we Francji. Urodzona jako Fontaine Sibertin-Blanc, siostra aktora Jean-Chrétien Sibertin-Blanc, jako małe dziecko zamieszkała w Lizbonie, gdzie jej ojciec, Antoine Sibertin-Blanc, jest profesorem muzyki i organistą katedralnym. W okresie dojrzewania przeniosła się do Paryża i trenowała taniec u Josepha Russillo, kontynuując jednocześnie edukację akademicką, w tym filozofię. Jej mężem jest Philippe Carcassonne, producent filmowy i mają adoptowanego syna, który urodził się w Wietnamie. Wciąż tańcząc, została wybrana przez Roberta Hosseina do roli Esmeraldy w teatralnej produkcji Dzwonnika z Notre Dame z 1980 roku i mniej więcej w tym czasie zaczęła używać imienia Anne Fontaine. Kontynuowała aktorstwo i stała się znana z ról w komediach, takich jak Si ma gueule vous plaît… (1981) i PROFS (1985). Możliwość zostania asystentem reżysera nadeszła wraz z wystawieniem scenicznej wersji Podróży na koniec nocy Céline z 1986 roku w teatrze Renaud-Barrault. Pierwszy projekt Fontaine'a jako reżysera solowego, Les histoires d'amour finissent mal... en général (Sprawy miłosne zwykle kończą się źle), zdobył w 1993 r. Prix Jean Vigo (nagroda). W 1995 roku pracowała z bratem nad komiksem Augustin. Dwa lata później napisała i wyreżyserowała odnoszący sukcesy Nettoyage à Sec (Pranie chemiczne). Film zdobył nagrodę dla najlepszego scenariusza na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1997 roku i jest powszechnie uważany za kamień milowy na drodze Fontaine'a do zostania „ważną postacią we współczesnym kinie francuskim”. W 1999 roku postać Augustina (Jean-Chrétien Sibertin-Blanc) pojawiła się ponownie w filmie Fontaine'a Augustin, Roi Du Kung-Fu (Augustin, król Kung-Fu). Komentarz j'ai tué mon père (Jak zabiłem mojego ojca) został wydany w 2001 roku, a Nathalie… w 2003 roku. Film z 2005 roku, Entre Ses Mains (W jego rękach), był szeroko opisywany jako thriller: „ intymny thriller” według samej Fontaine. Trzeci film Augustina, Nouvelle Chance (znany również jako Oh La La), został wydany w 2006 roku. Potem przyszedł La fille de Monaco (Dziewczyna z Monako) w 2008 roku i Coco avant Chanel (Coco przed Chanel), jej film biograficzny o Coco Chanel, w 2009. Twórczość Fontaine'a nie jest łatwa do skategoryzowania, chociaż często używa się określenia „dramat psychologiczny”. Powiedziała brytyjskiej gazecie: „Staram się pracować nad ślepą stroną moich bohaterów, w pewien freudowski sposób: pytać:„ Jakie są w sobie rzeczy, których nie są świadomi? Fascynuje mnie ironia losu, kiedy coś wpada w poślizg. Wszystkie moje historie mają w sobie element okrucieństwa."