Aleksandr Zatsepin

Ο Aleksandr Sergeevich Zatsepin (γεννημένος στις 10 Μαρτίου 1926, Νοβοσιμπίρσκ) είναι Σοβιετικός και Ρώσος συνθέτης. Απέκτησε φήμη ως συγγραφέας μουσικής για πολλές δημοφιλείς ταινίες. Λαϊκός Καλλιτέχνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας (2003), Επίτιμος Καλλιτέχνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας (1997). Ο Alexander Zatsepin γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1926 στο Novosibirsk στην οικογένεια του χειρουργού Sergey Dmitrievich Zatsepin και της δασκάλας Valentina Boleslavovna Oksentovich. Το 1941 ο πατέρας του συνελήφθη βάσει του άρθρου 58 και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση. Μετά την απελευθέρωση της οικογένειας δεν επέστρεψε. Η μητέρα μεγάλωσε μόνη της τον γιο της. Ο Zatsepin αποφοίτησε το 1956 από το Ωδείο του Almaty στην τάξη πιάνου και σύνθεσης (παιδαγωγός E. G. Brusilovsky). Η διατριβή είναι το μπαλέτο «Old Man Hottabych», που ανέβηκε στο Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου Alma-Ata. Εργάστηκε ως μουσικός σχεδιαστής στο στούντιο "Kazakhfilm". Το ίδιο 1956, έγραψε τη μουσική για την πρώτη του ταινία «Ο αγαπητός μας γιατρός». Για να ηχογραφήσει κανείς μουσική, έπρεπε συχνά να έρθει στη Μόσχα, αφού η Kazakhfilm δεν είχε τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας. Ως αποτέλεσμα, ο επικεφαλής του Symphojaz της Μόσχας, Viktor Knushevitsky, πρότεινε στον Zatsepin να μετακομίσει στην πρωτεύουσα. Από το 1965, ο Alexander Zatsepin συνεργάστηκε με τον Leonid Derbenev και το ντουέτο τους έγινε το πιο διάσημο. Μαζί έγραψαν πάνω από 100 τραγούδια. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του ποιητή το 1995. Το 1978 κυκλοφόρησε η ταινία «31 Ιουνίου», η οποία έγινε η μεγάλη δημιουργική επιτυχία του Ζάτσεπιν. Τραγούδια από την ταινία βασισμένα σε ποιήματα των Leonid Derbenev και Yuri Entin έχουν γίνει πολύ δημοφιλή. Επαναστατική (για εκείνη την εποχή), η διασκευασμένη μελωδική μουσική ηχογραφήθηκε ξανά στο διαμέρισμα του Zatsepin. Ωστόσο, αφού ένας από τους ηθοποιούς της ταινίας, ο Alexander Godunov μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες έξι μήνες μετά την πρεμιέρα της ταινίας, η ταινία έμεινε στο ράφι για επτά χρόνια. Οι συνεχείς επιθέσεις του γραφειοκρατικού μηχανισμού και οι παρεμβάσεις στη δημιουργικότητα δημιούργησαν πολλά προβλήματα στον συνθέτη. Έτσι, στην ΕΣΣΔ, δεν μπορούσε να εκτελέσει το έργο βάσει της σύμβασης που πρότεινε η αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία. Το καλοκαίρι του 1982, ο Zatsepin πήγε στη Γαλλία χωρίς να αλλάξει την υπηκοότητά του. Μετά την αποχώρηση του τραγουδιού, ο Zatsepin επικρίθηκε ανελέητα, συγκεκριμένα, η εφημερίδα Trud στις 3 Ιουνίου 1983 δημοσίευσε ένα άρθρο "Υπάρχει μόνο μια στιγμή;", το οποίο είπε ότι αυτό το τραγούδι είναι ουσιαστικά για αδύναμους ανθρώπους που πονούν μόνο, ότι η ζωή είναι φευγαλέα και ότι νοιάζονται μόνο για τη μοίρα τους. Υποστηρίχθηκε ότι επρόκειτο για ειλικρινή χυδαιότητα, ντυμένη, δυστυχώς, με μια όμορφη μελωδία, και ως εκ τούτου, που θυμάται εύκολα, ενοχλούσε τις νεαρές ψυχές με ψεύτικους ρομαντισμούς, μικροαστικές έννοιες ευτυχίας. Το 1986, με την έλευση της περεστρόικα, ο Zatsepin επέστρεψε στην ΕΣΣΔ. Βγήκαν νέες ταινίες με τη μουσική του: «Πού είναι το νοφελέ;», «Αυτή είναι με σκούπα, αυτός με μαύρο καπέλο», συνέχισε η συνεργασία με τον Λ. Γκαϊντάι. Το 1997, ο Zatsepin έγραψε τη μουσική για το τραγούδι της Marina Khlebnikova "Oblique rains" στα ποιήματά της. Το τραγούδι έγινε γρήγορα πολύ δημοφιλές και έφτασε στον τελικό του φεστιβάλ "Song-98". Ο Alexander Zatsepin έγραψε πάνω από 300 τραγούδια και συνέθεσε μουσική για περισσότερες από 120 ταινίες και κινούμενα σχέδια. Είναι Επίτιμος Καλλιτέχνης της Ρωσίας, αντεπιστέλλον μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (2002), μέλος της Ένωσης Συνθετών της ΕΣΣΔ (1956) και της Ένωσης Κινηματογραφιστών της ΕΣΣΔ (1957).