Knut Hamsun

Νορβηγός μυθιστοριογράφος, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1920. Το έργο του Χαμσούν εκτείνεται σε περισσότερα από 70 χρόνια και παρουσιάζει διαφορές ως προς το θέμα, την οπτική και το περιβάλλον. Δημοσίευσε περισσότερα από 20 μυθιστορήματα, μια ποιητική συλλογή, μερικά διηγήματα και θεατρικά έργα, ένα οδοιπορικό και μερικά δοκίμια. Ο νεαρός Χαμσούν αντιτάχθηκε στον ρεαλισμό και νατουραλισμό. Υποστήριξε ότι το κύριο αντικείμενο της μοντερνιστικής λογοτεχνίας θα πρέπει να είναι οι περιπλοκές του ανθρώπινου μυαλού, ότι οι συγγραφείς πρέπει να περιγράφουν τον «ψίθυρο του αίματος και την παράκληση του μυελού των οστών». Ο Χαμσούν θεωρείται ο «αρχηγός της νεορομαντικής εξέγερσης στις αρχές του 20ου αιώνα», με έργα όπως η Πείνα (1890), τα Μυστήρια (1892), Παν (1894) και Βικτώρια (1898). Τα μεταγενέστερα έργα του— Ειδικότερα, τα μυθιστορήματά του «Nordland » — επηρεάστηκαν από τον νέο νορβηγικό ρεαλισμό, απεικονίζοντας την καθημερινή ζωή στην αγροτική Νορβηγία και συχνά χρησιμοποιώντας τοπική διάλεκτο, ειρωνεία και χιούμορ. Ο Hamsun θεωρείται «ένας από τους πιο σημαντικούς και καινοτόμους λογοτεχνικούς στυλίστες των τελευταίων εκατό ετών» (περίπου 1890–1990). Πρωτοστάτησε στην ψυχολογική λογοτεχνία με τεχνικές της ροής της συνείδησης και του εσωτερικού μονολόγου και επηρέασε συγγραφείς όπως ο Τόμας Μαν, ο Φραντς Κάφκα, ο Μαξίμ Γκόρκι, ο Στέφαν Τσβάιχ, ο Χένρι Μίλερ, ο Χέρμαν Έσσε και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Ο Isaac Bashevis Singer αποκάλεσε τον Hamsun "τον πατέρα της σύγχρονης λογοτεχνικής σχολής σε κάθε του πτυχή—την υποκειμενικότητα, την αποσπασματικότητα, τη χρήση αναδρομών στο παρελθόν, τον λυρισμό του. Ολόκληρη η σύγχρονη σχολή μυθοπλασίας στον εικοστό αιώνα πηγάζει από τον Hamsun".