Oleksandr Dovzhenko

Ο Alexander Petrovich Dovzhenko ήταν Σοβιετικός σεναριογράφος, παραγωγός ταινιών και σκηνοθέτης ουκρανικής καταγωγής. Συχνά αναφέρεται ως ένας από τους σημαντικότερους πρώιμους σοβιετικούς σκηνοθέτες, δίπλα στους Σεργκέι Αϊζενστάιν, Τζίγκα Βέρτοφ και Βσεβολόντ Πουντόβκιν, καθώς και ως πρωτοπόρος της σοβιετικής θεωρίας μοντάζ. Αν και οι γονείς του Alexander Dovzhenko ήταν αμόρφωτοι, ο ημιγράμματος παππούς του τον ενθάρρυνε να σπουδάσει, με αποτέλεσμα να γίνει δάσκαλος σε ηλικία 19 ετών. Ο Dovzhenko στράφηκε στον κινηματογράφο το 1926 όταν κατέβηκε στην Οδησσό. Η φιλόδοξη ορμή του οδήγησε στην παραγωγή του δεύτερου σεναρίου του, Vasya the Reformer (το οποίο συν-σκηνοθέτησε επίσης). Κέρδισε μεγαλύτερη επιτυχία με το Zvenyhora το 1928 που τον καθιέρωσε ως σημαντικό σκηνοθέτη της εποχής του. Η ακόλουθη «Τριλογία της Ουκρανίας» (Zvenigora, Arsenal, and Earth), αν και υποτιμήθηκε από ορισμένους σύγχρονους σοβιετικούς κριτικούς (που βρήκαν ένα μέρος του ρεαλισμού της αντεπαναστατικό), είναι το πιο γνωστό του έργο στη Δύση. Για την ταινία του Shchors, ο Dovzhenko τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν (1941). Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1949, του απονεμήθηκε άλλο ένα βραβείο Στάλιν για την ταινία του Michurin. Αφού πέρασε αρκετά χρόνια γράφοντας, συν-συγγραφικά και παραγωγός ταινιών στα στούντιο Mosfilm στη Μόσχα, στράφηκε στη συγγραφή μυθιστορημάτων. Σε μια καριέρα 20 ετών, ο Dovzhenko σκηνοθέτησε προσωπικά μόνο 7 ταινίες. Υπήρξε μέντορας των νεαρών Σοβιετικών κινηματογραφιστών Larisa Shepitko και Sergei Parajanov. Ο Dovzhenko πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 25 Νοεμβρίου 1956 στη ντάκα του στο Peredelkino. Η σύζυγός του, Γιούλια Σόλντσεβα, συνέχισε την κληρονομιά του παράγοντας δικές της ταινίες και ολοκληρώνοντας έργα που ο Ντοβζένκο δεν μπορούσε να δημιουργήσει. Τα κινηματογραφικά στούντιο Dovzhenko στο Κίεβο πήραν το όνομά του προς τιμήν του μετά τον θάνατό του.