Larisa Shepitko

Η Larisa Efimovna Shepitko (6 Ιανουαρίου 1938, Αρτεμίβσκ, Ουκρανική ΣΣΔ – 2 Ιουνίου 1979, Περιφέρεια Καλίνιν) ήταν Σοβιετική σκηνοθέτις. Πήγε στο Πανενωσιακό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στη Μόσχα ως μαθήτρια του Alexander Dovzhenko. Ήταν μαθήτρια του Dovzhenko για 18 μήνες έως ότου πέθανε το 1956. Η Shepitko αποφοίτησε από το VGIK το 1963 με τη βραβευμένη διπλωματική ταινία της Heat, που γυρίστηκε όταν ήταν 22 ετών. Αφηγείται την ιστορία μιας νέας αγροτικής κοινότητας στην Κεντρική Ασία στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η επόμενη ταινία του Shepitko Wings αφορά μια πολύ διακοσμημένη γυναίκα πιλότο μαχητικών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η πιλότος, τώρα διευθύντρια ενός επαγγελματικού κολεγίου, δεν έχει επαφή με την κόρη της και τη νέα γενιά. Η ταινία προκάλεσε σημαντική διαμάχη στον σοβιετικό τύπο εκείνη την εποχή, καθώς οι ταινίες δεν προορίζονταν να απεικονίζουν συγκρούσεις μεταξύ παιδιών και γονέων (Vronskaya, 1972, σελ. 39). Η τρίτη ταινία του Shepitko ήταν You and I (1971). Αυτή ήταν η μοναδική της έγχρωμη ταινία. Έτυχε ευνοϊκής υποδοχής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αλλά δεν είχε την κατάλληλη δημόσια έκθεση στη Σοβιετική Ένωση. Η Ανάβαση (1976) ήταν η τελευταία της ταινία και αυτή που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη Δύση. Σε αυτό, ο Shepitko επιστρέφει στα βάσανα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εξιστορώντας τις δοκιμασίες και τις δοκιμασίες μιας ομάδας παρτιζάνων στη Λευκορωσία τον ζοφερό χειμώνα του 1942. Δύο από τους παρτιζάνους αιχμαλωτίζονται από τους Ναζί και στη συνέχεια ανακρίνονται από έναν τοπικό συνεργάτη. από τον Anatoly Solonitsyn, πριν ένας από αυτούς εκτελεστεί δημόσια. Αυτή η απεικόνιση του μαρτυρίου των Ρώσων οφείλει πολλά στη χριστιανική εικονογραφία. Η Ανάβαση κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1977. Η αυξανόμενη διεθνής φήμη της Shepitko οδήγησε σε πρόσκληση να συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή στο 28ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1978. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει άλλες ταινίες. Η Shepitko πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα με τέσσερα μέλη της ομάδας σκοποβολής της το 1979, ενώ αναζητούσε τοποθεσίες για την προγραμματισμένη μεταφορά της του μυθιστορήματος Αντίο στη Ματιόρα, του Βαλεντίν Ρασπούτιν. Ο σύζυγός της Έλεμ Κλίμοφ, επίσης σκηνοθέτης, ολοκλήρωσε τη δουλειά για εκείνη.